Obok odpowiednich pozycji ciała istotnym elementem ćwiczeń runicznych jest świadome oddychanie. Po fazie głębokiego wdechu zatrzymujemy oddech na chwilę, starając się rozprowadzić energię po całym ciele. Następnie w czasie wydechu intonujemy głoskę związaną z daną runą. Dźwięk powinien wypływać z ust jakby niesiony oddechem. Jego czas trwania ma być regulowany pojemnością płuc. Dźwięki wprawiają w odpowiednie wibracje nie tylko nasze ciało, ale i nasz umysł, przyciągając w ten sposób energię Kosmosu. Intonowanie sylab i dźwięków w czasie ćwiczeń runicznych ma na celu wprowadzenie osoby je wypowiadające w określone wibracje kosmiczne.

Skierowanie otwartej dłoni w czasie ćwiczeń ku ziemi jest rodzajem uziemienia dla prądów kosmicznych. Wykonywanie pozycji runicznych US, AS, TYR, BAR możemy zakończyć dotknięciem dłońmi ziemi. Natomiast przy runach LAF, NOT i EH dotykamy ziemie jedną dłonią (tą skierowaną w  dół).

Fazy wdechu, zatrzymania i wydechu staramy się stopniowo wydłużać. Możemy w tym zakresie wzorować się na pranayamie, ćwiczeniu oddechowym jogi. Idealnym miejscem do ćwiczeń runicznych są tzw. miejsca mocy, czyli koncentracji pozytywnej energii przyrody. Można przeprowadzać tego rodzaju ćwiczenia w lesie, ogrodzie lub parku, a gdy jest to niemożliwe, przynajmniej na balkonie bądź w dobrze przewietrzonym pomieszczeniu. Najlepszy czas do ćwiczeń to pora poranna i zachody słońca. Regularne praktykowanie całego cyklu ćwiczeń zapewni właściwy przebieg energii przez całe ciało. Gimnastyka runiczna oparta jest na 18 runach Wikingów.